باورهای غلط در مورد حجم گیری

ترازو وسیله اندازه گیری موفقیت در حجم گیری

قوانین حجم گیری در دورانی که زمان مسابقات نیست، خیلی ساده است، هر 2-3 ساعت آنقدر بخورید تا پر شوید! در حالی که استفاده از مواد غذایی سالمی مثل، برنج و مرغ ایده آل هستند، اما اگر پیتزا هم بخورید کسی شما را سرزنش نمی کند!! این الگوی حجم گیری کثیف و سریع است!!

تا زمانی که عقربه ترازو بالا برود همه چیز حلال است!!

بیایید فرض کنیم هدف شما این است که تا شب یلدای امسال 30 کیلوگرم وزن اضافه کنید! ایده اصلی این است که فقط بخورید! وقتی که ترازو 30 کیلوگرم اضافه وزن را نشان بدهد، شما برنده شده اید!

اما آیا واقعاً برنده شده اید؟

شما در عرض 5-6 ماه 30 کیلوگرم وزن اضافه کرده اید. شاید میزان رکورد های پرس سینه و اسکوات شما هم بهبود پیدا کرده است.

آیا شما در این فرایند حجم گیری بهتر شده اید؟

نه! این هم 7 دلیل که شما بهتر نشده اید:

۱. رشد عضلات کند است

رشد عضلات با کیفیت کار سختی است، مخصوصاً اینکه شما از فاز یک بدنساز مبتدی خارج شده باشید! هر چه جلوتر می روید، کار سخت تر می شود.

برای یک بدنساز حرفه ای افزودن 500 گرم یا حتی 1 کیلوگرم در ماه کار فوق العاده ای است!

۲. سطح حساسیت به انسولین کاهش پیدا می کند

وقتی شما حجم گیری می کنید و سطح چربی شما بالاتر می رود، به تدریج سطح حساسیت انسولین در بدن پایین می آید. که این خود مانع رشد بیشتر عضله می شود. انسولین به پروتئین فرمان می دهد که برای سلول های چربی و پروتئین، آمینو اسید و گلوکز را مورد استفاده قرار بدهد.

به صورت ایده آل با فرمان انسولین یک سلول عضلانی حساس به انسولین، گلوکز و آمینو اسید را جذب می کند.

اما با افزایش چربی بدن و افزایش سطح انسولین در بدن، سلول های عضلانی نسبت به این افزایش حساسیت خود را رفته رفته از دست می دهند.

اگر حساسیت شما به انسولین کاهش پیدا کند، عضلات شما نمی توانند از گلوکز و آمینو اسید به طرز بهتری استفاده کنند.

از آنجایی که سوخت و ساز شما کند شده است، بدن شما کالری های اضافی را تبدیل به چربی می کند.

۳. مقاومت بدن در برابر عضله سازی افزایش پیدا می کند

در این پدیده بدن در مقابل سنتز پروتئین مانع ایجاد می کند و افزایش چربی راحت تر می شود. این آخرین چیزی است که یک بدنساز انتظارش را می کشد!

هر چقدر چاق تر شوید، بخش اعظم هرگونه ماده مغذی که به بدن وارد می شود تبدیل به چربی می شود. از همه بدتر این است که تمرینات شما نیز کمکی به شما نمی کند!

البته ما در دنیای بدنسازی استثنائاتی را داریم، که بدن آن ها می تواند حجم زیادی پیدا بکند و در ادامه روی چربی سوزی هم متمرکز بشوند! اما همه بدنسازان از این شانس ها ندارند!!

۴. چربی های جدید چربی سازی را بیشتر تسریع می کنند

بعد از گذشتن مقدار مشخصی چربی در بدن، شما شتاب فرایند چربی اندوزی را بیشتر خواهید کرد و از شانس بد شما این چربی بیشتر در اطراف نواحی شکم ذخیره می شود. همان طور که می دانید چربی های شکم رابطه مستقیمی با بیماری های قلبی و فشار خون دارند.

در انتهای فرایند حجم گیری با این روش شما، سلول های جدید چربی را بدست خواهید آورد که به سختی با رژیم غذایی برطرف خواهند شد. این اتفاق زمانی که شما یک افزایش وزن شدید و کالری زیادی را تجربه می کنید روی می دهد.

وقتی فردی شروع به یک برنامه شدید حجم گیری می کند، کالری اضافی سرانجام به گلوکز تبدیل می شود. گلوکز توسط سلول های عضلانی و چربی برای انرژی و ذخیره سازی مورد استفاده قرار می گیرد.

اما وقتی سطح گلوکز به طور دائم در بدن افزایش پیدا می کند، و بیشتر از نیاز عضلات خود گلوکز دارید، این گلوکز اضافی تبدیل به چربی می شود. به همین دلیل فرایند حجم گیری سریع و کثیف! به ندرت باعث ایجاد عضلات با کیفیت می شود.

بدتر از همه اینکه هر چه چربی شما بالاتر می رود، مقاومت بدن شما در مقابل عضله سازی بالاتر می رود!

۵. عضلات نرم

از آنجایی که بدن شما از کالری، گلوکز و تری گلیسیرید (نوعی چربی) اضافی پر شده است، این مقادیر اضافی نه تنها در بافت های چربی ذخیره می شوند بلکه به درون عضلات نیز رسوخ پیدا می کنند!

نام این فرایند ذخیره سازی تری گلیسیرید درون عضله ای است! این فرایند باعث می شود تا عضلات نرم به نظر بیایند!

این پدیده می تواند جلوی سنتز پروتئین را بگیرد و در ادامه مانع رشد عضله بشود.

۶. سوخت و ساز تنبل

اینکه رفته رفته چربی بیشتری ذخیره کنیم، لاغر شدن را نیز مشکل می کند.

اگر شما چربی زیادی را ذخیره کنید، سپس دوباره رژیم بگیرید تا از شر چربی اضافی خلاص شوید، بدن شما طرف چربی ها را می گیرد!

این اتفاق به کاهش پایه نظام سوخت و ساز شما ربط پیدا می کند تا جایی که در بعضی موارد کاهش وزن تقریباً بدون نسخه پزشک غیر ممکن می شود!! در این شرایط بحرانی مصرف اندکی کالری هم باعث افزایش وزن بیشتر می شود.

زنان متاسفانه شانس بیشتری دارند تا به این عارضه مبتلا بشوند.

اما مردان هم در امان نیستند!

یک بدنساز حرفه ای را تصور کنید که قصد دارد در فصل دوری از مسابقات به وزن 136 کیلوگرم وزن برسد!! و زمانی که روی استیج مسابقات رفت این وزن به 113 کیلوگرم برسد. این کاهش وزن حدود 17% است. وقتی شما 10% از وزن خود را از دست می دهید، کاهش پایه نظام سوخت و ساز در بدن شما شکل می گیرد. بنابراین وقتی این بدنساز رژیم می گیرد، سوخت و سازش پایین می آید.

از طرف دیگر اگر حجم گیری این بدنساز کثیف و سریع باشد، باید با پدیده مقاومت در برابر عضله سازی نیز مقابله کند.

این کار را برای ورزشکار سخت می کند تا در رقابت ها حضور پیدا کند چرا که هر بار که حجم گیری می کند، افزودن عضله برای او سخت تر می شود.

۷. شما با حجم گیری کثیف کنار نخواهید آمد

ببینید بدنسازان حرفه ای که در سطح مسابقات ملی و جهانی شرکت می کنند، شاید بتوانند با فرایند حجم گیری کثیف کنار بیایند!

چرا؟

به خاطر استفاده از داروها و گاهی اوقات شرایط ژنتیکی آن ها!!

این مدلی نیست که لازم باشد هر کسی برای حجم گیری دنبال کند. اگر یک بدنساز حرفه ای نیستید و در سطح آماتور کار می کنید، باید راه حل محافظه کارانه ای را پی بگیرید.

بدنسازان برای دهه ها حجم گیری و خشک کردن را انجام داده اند. نمی شود گفت حجم گیری کثیف کار نمی کند!!

اما چیزی که شما در این روش نمی دانید، هزاران ورزشکاری است که بیش از حد چاق شده اند، ورزشکارانی که سطح حساسیت انسولین و سوخت و ساز خود را به هم ریخته اند و نتوانسته اند به پتانسیل های خود برسند.

یاد بگیرید که چه وقت دست نگه دارید

تصمیم اینکه حجم گیری کثیف را انجام بدهید، به این موضوع بر می گردد که شما چقدر بدن خود را می شناسید.

شما برای عضله سازی نیازمند کالری اضافی هستید، اما خیلی سخت است که عضله بسازید و چربی اضافه نکنید!

یک چیز را به طور قطع می شود گفت:

افزودن 5 کیلوگرم چربی برای اینکه 1 کیلوگرم عضله بدست بیاوریم، کار احمقانه ای است!

شما به احتمال زیاد در رژیمی که برای سوزاندن آن 5 کیلو چربی خواهید گرفت، 1 کیلو عضله خود را نیز از دست می دهید.

شما برای حجم گیری از چه روشی استفاده می کنید؟

فردا در مورد نشانه های تشخیص یک مربی بد صحبت خواهم کرد…