چرا چاق می‌شویم

این جمله را تا حالا از زبان خیلی‌ها شنیده‌اید که می‌گویند: مردم دنیا چاق‌تر شده‌اند و از همه جالب‌تر که اکثر مردم هم در این زمینه کارشناس شده‌اند!

دلایلی که این دوستان کارشناس برای چاقی مردم می‌آورند هم متفاوت است.

• رژیم غذایی سخت و کم کالری
• صنعت تناسب اندام با اطلاعات متناقضش
• مصرف بالای شکر
• فست‌فود ها
• زنم (بله بعضی‌ها چاقی خود را تقصیر همسرشان می‌اندازند!)
• کار و گرفتاری و …

آیا این دلایل باعث چاقی می‌شوند؟ به صورت غیر مستقیم بله! اما حرف اصلی این است که یکبار هم شده در زندگی مسئولیت یک اشتباه را بپذیرید.

توانایی پاسخ‌گو بودن

آیا تعجبی دارد که مردم در سراسر دنیا چاق‌تر شده‌اند؟ راستش را بخواهید نه! ما نه تنها چاق‌تر شده‌ایم بلکه توانایی مسئولیت پذیری ما هم پایین آمده است. انگار چاق شدن چیز بدی نیست! هر چقدر شما مسئولیت‌ پذیر‌تر شوید، به احتمال زیاد به جای اینکه نقش یک قربانی را بازی کنید، برای تغییر شرایط خود کاری خواهید کرد. اما امروزه نقش یک آدم مظلوم را بازی کردن، محبوب‌تر شده است.

همین ضعفی که در روان شما وجود دارد تبدیل به یک ضعف جسمانی می‌شود. افراد ضعیف هستند که همیشه دنبال کسی یا چیزی می‌گردند تا انگشت اتهام را به سمتش نشانه بروند. به جای اینکه از مشکل بوجود آمده استفاده کنند و برای پیشرفت خود برنامه ریزی کنند.

قبول دارم موارد زیادی وجود دارد که می‌توان آن را سرزنش کرد از شکر گرفته تا شرکت‌های تولید‌کننده مواد غذایی، اما باید قبول کنید افرادی که همین الان هم تناسب اندام دارند، مشکلات خاص خودشان را دارند و هر روز باید با آنها مواجه شوند.

حقیقتی در مورد افراد متناسب

هر کسی که بدن متناسبی دارد همین الان هم برای حفظ این شرایط می‌جنگد. در این دنیا هیچ چیز را مجانی به کسی نمی‌دهند. همه ما مشکلات خاص خود را داریم که باید با آنها رو به رو شویم. پس اگر شما جز خوش شانس‌هایی نیستید که از لحاظ ژنتیکی سوخت و ساز بالایی دارند، پس باید تلاش کنید و البته این تلاش بی پایان خواهد بود.

از طرف دیگر موضوع فقط به تلاش کردن ختم نمی‌شود بلکه شما باید هر سال روش و فرایند‌هایی را که دنبال می‌کنید، دوباره مورد بررسی قرار بدهید. پس آگاه باشید وقتی بر مشکلات اولیه فائق آمدید، مشکلات بیشتری سر راه شما خواهند آمد. این مشکلات همه جا بدنبال شما هستند، زیر هالتر، در آشپزخانه، همراه دوستان‌تان و … اینکه به تناسب برسید، فقط در باشگاه بدست نمی‌آید. در واقع به تک‌تک تصمیمات شما در طول روز بر‌می‌گردد.

جنگ تناسب اندام

اکثر افراد بصورت طبیعی ورزشکار نشده‌اند. در کودکی اغلب ما موقعی که استرس داشته‌ایم یا ناراحت بوده‌ایم، این مشکل را با غذا رفع کرده‌ایم. شاید شما توانسته باشید با این مشکلات از طریق ورزش و بالا بردن آگاهی خود مقابله کرده باشید. شما تصمیم گرفته‌اید تا به طور منظم تمرین کنید و حواس‌تان به وعده‌های غذایی باشد. آیا کسی حق دارد به شما بگوید، تناسب اندام و بدنی عضلانی به شما هدیه داده شد و همه چیز شانسی است؟!

مطمئناً نه. هر چقدر جلوتر می‌روید، چالش‌ها بیشتر هم می‌شوند. افراد معمولاً بعد از مدت زمان نسبتاً طولانی در باشگاه دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند که باید هوشمندانه با آن برخورد کنند. اما اینکه هر روز با مشکلات جدید رو به رو می‌شویم تقصیر دنیا نیست!

اگر کمی باهوش باشید، قوی‌تر شدن و لاغر شدن کار سختی هم نیست. اگر اضافه وزن دارید، اجازه ندهید کسی به شما بگوید: تو هیچ چاره‌ای نداری.

چرا؟

به خاطر اینکه اگر اینطور فکر کنید، خود را هرگز شایسته کنترل سرنوشت زندگی‌تان نمی‌بینید.

اگر نمی‌خواهید که قوی شوید و سالم‌تر زندگی کنید، این به شما ربط دارد. شما هستید که تعیین می‌کنید چه چیزی اولویت دارد. فقط خواهشاً جامعه، دولت، خانواده، رسانه‌ها و خواجه حافظ شیرازی را مقصر ندانید! پس یادتان باشد این بدن شماست و همه چیز بر عهده شماست.

از آدم‌های چاپلوس فاصله بگیرید

آدم چاپلوس فردی است که به شما دقیقاً حرف‌هایی را می‌زند که دوست دارید بشنوید. البته اصطلاح پاچه‌خواری صحیح‌تر است! (یاد شب‌های برره به خیر)

در ضمن اگر شما یک مربی هستید و به افراد چاق علی‌رغم این که می‌دانید این اضافه وزن چقدر برای سلامتی آنها مضر است، همچنان می‌گویید که این چاقی تقصیر تو نیست! شما انتخاب دیگری نداشته‌اید، خودتان خوب می‌دانید حرف‌تان چقدر خنده‌دار است!

می‌دانید اگر برای کاهش وزن به آنها کمک می‌کردید، چه لطف بزرگی به مفاصل و استخوان‌های نحیف این افراد می‌کنید. می‌دانید که آنها چقدر انرژی بیشتری خواهند داشت و راحت‌تر قدم می‌زنند، راحت‌تر می‌خوابند، کمتر دکتر می‌روند و در کل زندگی برای آنها بهشت می‌شود.

شاید بگوید: ما دل‌مان سوخت، نباید روحیه طرف را خراب کرد. اما باید بدانید با چاپلوسی از یک فرد چاق او را تشویق می‌کنید تا در نقش یک قربانی ظاهر شود تا کسی که روی سرنوشتش کنترل دارد. شاگرد شما باید بداند که حق انتخاب دارد. وجود انتخاب یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های بشر است. به او اجازه بدهید تا انتخاب کند.

رفتار مهربانانه و ترحم‌آمیز شما توهین‌آمیز‌تر از صداقت بی‌رحمانه است. این که به شاگرد خود بگویید: شما چاق هستید و این هم راه حل آن، خیلی بهتر از این است که بگویید: اشکالی ندارد، قسمت شما این است.

امیدوارم شاگرد شما مسئولیت بپذیرد و با آغوش باز سراغ مشکلات برود. این مقابله با مشکل چیزی است که اکثر مردم از آن فرار می‌کنند.

اولین قدم

هر چقدر بیشتر اجازه بدهید تا شکم‌پرستی و بی‌نظمی بر شما غالب شود، سخت‌تر می‌شود با مشکلات کنار آمد. خبر خوب برای شما این است که هر چقدر بر مشکلات بیشتری فائق شوید رفته رفته پوست‌تان کلفت‌تر می‌شود و بیشتر از موانع استقبال می‌کنید.

پس در اولین قدم مسئولیت وضع موجود را بپذیرید.

در مرحله بعد بپذیرید که وسوسه‌ها وجود دارند و نقشه بکشید تا آنها را شکست دهید. وسوسه غیرقابل اجتناب است و همه با آن رو به رو هستند. اگر هنوز همسر خود را به خاطر درست کردن غذاهای وسوسه‌انگیز سرزنش می‌کنید، تغییر کردن را فراموش کنید. چالش‌های شما خاص نیستند و همه با آن رو به رو شده‌اند. اگر آسیب دیده‌اید یا بیمار هستید، راهی برای شما هم وجود دارد.

اگر در خانه خود حمایت لازم را دریافت نمی‌کنید، یک جای دیگر سراغ این حمایت بگردید و بعد برای خانواده‌تان یک الگو باشید. می‌دانم سخت است اما قرار نبوده طور دیگری هم باشد! اگر شما با چالشی رو به رو نیستید پس یک جای کار مشکل دارد. همین تقلا کردن‌هاست که جلوی چاق‌ شدن و ضعیف شدن شما را می‌گیرد.

سرزنش دیگران شما را به جایی نمی‌رساند. سوالی که باید از خود بپرسید این است که: آیا می‌خواهید به استقبال مشکلات بروید یا اینکه آنها زندگی شما را کنترل کنند. انتخاب با شماست، همیشه با شما بوده و خواهد بود.

شما در قبال سلامتی خود، قبول مسئولیت کرده‌اید؟ چگونه؟

فردا در مورد آرژنین صحبت می کنم…