از عمل کاشت عضله چه می دانید؟

در این مطلب قصد دارم در مورد عمل کاشت عضله یا پروتز عضله به وسیله سیلیکون با شما صحبت کنم.

در طی این یک دهه که دنیای بدنسازی را به صورت جدی دنبال کرده‌ام، همیشه یک عده بود‌ه‌اند که با کارهای عجیب و غریب، باعث تعجبم بشوند. 😳

اما باید اعتراف کنم که: هیچ موردی به اندازه کاشت عضله یا پروتز عضله تا حالا باعث شگفتیم نشده بود.

مطمئناً با انجام عمل سینه که در بین خانم‌ها متداول است، آشنا هستید. همان اصول برای کاشت عضله نیز به کار می‌رود.

بالاخره جراحان عزیز پلاستیک، یک راه جدید دیگر برای درآمدزایی ابداع کردند!

عضلاتی که در حال حاضر توسط این روش کاشته می‌شوند شامل: جلو بازو، پشت بازو، شکم، ران، کول، سینه، باسن و عضله چهار سر ران است.

به نظر می‌رسد دیگر برای عضله سازی نیازی به باشگاه رفتن ندارید! کافی است به مطب یکی از این پزشکان محترم مراجعه کنید و تقاضای شکم شش تکه کنید. 🧐

خلاصه مطلب:

⭐️نسخه صوتی مقاله از عمل کاشت عضله چه می دانید؟ در کست باکس

اصول اولیه کاشت عضله یا پروتز عضله

قصد ندارم تقصیر را به گردن پزشکان بیندازم چرا که این روش برای درست کردن شکم و باسن ابداع نشده است. در واقع، پزشکان پلاستیک برای افرادی که دچار تحلیل شدید عضلانی هستند یا اینکه بر اثر تصادف، بخشی از عضله خود را از دست داده‌اند یک روش درمانی بسیار موثر را توسعه دادند.

با قرار دادن این پروتزهای سیلیکونی در بدن، پزشکان قصد دارند تا مشکلات زیبایی این افراد را حل کنند (دستشون درد نکنه 🙏).

اما در همین میان، یک عده به سرشان می‌زند که از این فناوری برای ساختن بدن‌های عضلانی هم استفاده کنند!

خلاف بزرگ بدنسازها

در گذشته وقتی باشگاه می‌رفتیم، همه استفاده از استروئید، سینتول و سایر داروها را محکوم می‌کردند. حتی مجله‌های بدنسازی جرات نداشتند یک مقاله درست و حسابی در موردش منتشر کنند.

اما امروزه‌، همه می‌دانند افرادی که در مسابقات بدنسازی جهانی شرکت می‌کنند در مقطعی از زندگی ورزشی خود، از استروئیدها یا سایر داروها استفاده کرده‌اند.

در باشگاه شاهد استفاده از سینتول یا روغن بوده‌ام. قهرمان بدنسازی، فلکس ویلر، به استفاده از روغن اعتراف کرده است.

او می‌گوید: از روغن برای بخش‌های خاصی از بدنم که دچار کمبود بودند، استفاده کردم.

اما در مقابل فردی مثل: والدر سگاتو را داریم که در استفاده از روغن زیاده‌روی کرده و تبدیل به یک موجود عجیب شده است (به مطلب منفور ترین بدنساز دنیا نگاه کنید).

نمی‌خواهم کار فلکس ویلر را تایید کنم اما او حداقل یک ساختار عضلانی پایه داشت و برای اینکه بتواند در کورس رقابت باقی بماند از کمی روغن استفاده کرد اما کاری که والدر سگاتو کرده را هر کسی که تصویر او را ببیند تایید نمی‌کند!

به این مسئله اشاره کردم تا به ریشه مشکل پی ببرید. شاید سرآغاز ورود دستکاری‌های مصنوعی در بدنسازی همین استفاده از موادی مانند سینتول بوده است.

شاید افراد تنبلی که نمی‌خواسته‌اند وزنه بزنند و همین‌طور از تزریق سینتول ترس داشته‌اند با خود گفته‌اند: عمل جراحی زیر نظر پزشک، راه بهتری است!

عمل کشیدن چربی‌ها یا لیپوساکشن

قبلاً در مطلب شل شدن پوست به دوستم جواد اشاره‌ کرده بودم که برای عمل جراحی هزینه کرده بود. در آن مطلب توضیح دادم که فردی مثل او چاره‌ای نداشت.

چند سالی هست افرادی که عضله شکم خود را تقویت کرده‌اند اما هم‌چنان دارای چربی شکمی هستند برای اینکه زودتر از دست این چربی‌ها خلاص شوند با استفاده از لیپوساکشن، چربی‌های دیواره شکمی را بیرون می‌کشند.

باز هم تاکید می‌کنم با این کار موافق نیستم اما حداقل در توجیه این کار می‌توان گفت که: طرف عضله داشته، حالا خواسته به جای رژیم گرفتن، تمرینات اینتروال، هوازی و… با کمک لیپوساکشن زودتر از شر چربی‌ها خلاص بشود.

اما فرض کنید عضله شکم ندارید بعد به پزشک مراجعه می‌کنید و از او می‌خواهید که عضله شش تکه یا حتی هشت تکه برای شما درست کند.

• خوب کار کدام گروه به نظرتان مسخره‌تر است؟!

حالا سوالی که باید پرسید این است که: این قضیه قرار است تا کجا ادامه پیدا کند؟! آیا جراحی کاشت عضله، تبدیل به روند اصلی بدنسازی در دهه‌های آینده خواهد شد؟ آیا دیگر باید با بدنسازی خداحافظی کنیم؟

جاستین جدلیکا یا عروسک کن

جاستین جدلیکا یکی از افرادی است که از این نوع عمل‌های خاص انجام داده است. اگر همین‌طور به تزریق سیلیکون ادامه بدهد در آینده‌ای نزدیک، میزان سیلیکون در بدن او بیشتر از عضله خواهد بود.

محض اطلاع شما عزیران، این فرد تا حالا بیش از ۴۹۰ عمل جراحی انجام داده است. تقریباً هیچ‌کدام از عضلات شکم، بازو و پشت بازو، سینه، باسن و سرشانه، متعلق به خود او نیستند!

کار به جایی رسیده که این فرد حتی دست به تولید سیلیکون هم می‌زند و از این راه به درآمدزایی مشغول است (تصور کنید حتی می‌شود شکل عضلات را هم سفارشی‌سازی کرد!).

راستش را بخواهید به افرادی که سراغ این نوع عمل‌ها می‌روند به نوعی حق می‌دهم چرا که دیگر نیازی به باشگاه رفتن، رژیم گرفتن، برنامه تمرینی داشتن، عرق ریختن و حتی خوردن هم ندارند!

فقط کافی است جیب پر پولی داشته باشید و با مراجعه به مطب یک جراح پلاستیک، همه چیزهایی که برای شما آرزو بوده را در طی چند عمل جراحی به دست آورید.

• مقصر کیست؟

حتی نگاه کردن به عکس‌های این مطلب باعث می‌شود، هر کسی دست به قضاوت کردن این افراد بزند. شاید چند سال بعد به افرادی مثل ما که باشگاه می‌روند لقب عجیب و غریب بدهند!

مطمئن هستم که الان یک عده از شما دوستان، پزشک‌ها را مقصر می‌دانید. با خود می‌گویید: آخر برای به دست آوردن پول آدم باید دست به چه کارهایی بزند؟!

شاید هم حق با شما باشد. بالاخره دکتری که عمل جراحی را انجام می‌دهد نباید با خودش بگوید: این چه هیولایی است که من درست می‌کنم؟! 😳

اگر با فرانکشتاین آشنا باشید باید این را بدانید که: این اسم خود دکتر بود نه اسم آن هیولای بیچاره!

راستش را بخواهید، نگران افرادی مثل جاستین جدلیکا نیستم، بیشتر نگران بچه‌هایی هستم که همین حالا باشگاه می‌روند. چون فردی مثل: جاستین جدلیکا فقط برای به دست آوردن زیبایی و یا حل مشکلات روانی خودش این کارها را انجام می‌دهد اما من و شما که باشگاه می‌رویم و زیر وزنه‌ها عرق می‌ریزیم، علاوه بر به دست آوردن زیبایی و تناسب اندام، عاشق درد، رنج و زحمتی هستیم که در طی این فرایند حاصل می‌شود.

باشگاه رفتن بعد از یک مدتی، تبدیل به عادت می‌شود. تبدیل به بخشی از زندگی روزمره ما خواهد شد.

اما ممکن است بعضی‌ از ما که خسته شده‌ایم و دوست داریم یک راه میان‌بر را امتحان کنیم، درست مثل تجربه استفاده از داروها، این روش را هم یک امتحانی بکنیم.

تازه به مسئله رقابت‌های حرفه‌ای بدنسازی اشاره‌ای نکردم. همه می‌دانیم که از استروئید استفاده می‌شود. گهگداری هم روغن به قسمت‌های ضعیف بدن تزریق می‌شود. اما آیا ورود پروتزهای عضلانی به عنوان یک شیوه جدید در رقابت‌ها پذیرفته خواهد شد؟!

آیا طرفدارهای بدنسازی که با استفاده از استروئید، توسط قهرمانان‌شان کنار آمده‌اند با استفاده از پروتز عضلانی هم کنار می‌آیند؟!

شما چه نظری دارید؟ آیا اگر پول این کار را داشتید از این فناوری استفاده می‌کردید؟!