چه به شانس اعتقاد داشته باشید یا نه، بعضی‌ها در موقعیت بهتری قرار می‌گیرند اما مانوهار ایک، یکی از این افراد نبود.
تصور کنید در روستایی دور افتاده به نام هامتی در بنگلادش به دنیا بیایید، در ۱۲ سالگی دچار تب سیاه بشوید، به یک افسر ارتش سلطنتی بریتانیا سیلی بزنید، تازه تبدیل به یک قهرمان بدنسازی نیز بشوید!!
برای کسی که زیر یک صخره زندگی کرده، او اولین مرد بنگلادشی است که عنوان آقای جهان سال ۱۹۵۲ را کسب کرده است، این در حالی بود که کشورش درگیر جنگ‌های داخلی بود و زندگی برای همه سخت بود.
آقای مانوهار، ۳ بار در سال‌های ۱۹۵۱، ۱۹۵۴ و ۱۹۵۸، قهرمان مدال طلای مسابقات بدنسازی آسیا شده است.
اما همه این عناوین، با پای خودشان سراغ مانوهار نرفته‌اند. مانوهار از وقتی کودک بود به ورزش‌هایی مثل: کشتی و پاورلیفتینگ علاقه‌مند بود و تا سن ۱۲ سالگی، قدرت بدنی زیادی را کسب کرده بود.
اما متاسفانه در ۱۲ سالگی، گرفتار تب سیاه می‌شود و بدنش افت شدیدی می‌کند. البته، او عقب ننشست و با استفاده از تمرین‌های سبک و تمرین‌هایی با استفاده از وزن بدن، شروع به ورزش می‌کند.
در نوجوانی، به حدی قدرتمند می‌شود که در نمایش‌های خیابانی که در آن‌ها آهن و زنجیر پاره می‌کنند شرکت می‌کند و از این راه کسب شهرت به هم می‌زند.
سال ۱۹۴۲ به ارتش سلطنتی بریتانیا ملحق و در آنجا با مفهوم تمرینات با وزنه آشنا می‌شود. از آن لحظه به بعد، تصمیم می‌گیرد به عنوان یک بدنساز حرفه‌ای عمل کند. او به فیزیکی دست پیدا می‌کند که در میان افسران بریتانیایی بسیار محبوب می‌شود.
اما یک روز، با یکی از افسران مافوق خود درگیر می‌شود و سیلی به صورت او می‌زند و این باعث می‌شود به زندان بیافتد.
حتی با اینکه در زندان بود از تمرین کردن دست بر نداشت و پشتکارش باعث شد تا زندان‌بان برای کمک به او، رژیم غذاییش را نسبت به دیگر زندانیان، متفاوت کند.
بالاخره تلاش‌های او و رفتارش در زندان جواب می‌دهد و سال ۱۹۵۰ در سن ۳۷ سالگی جام آقای هرکول، سال ۱۹۵۱ مقام دوم آقای جهان و سال ۱۹۵۲ مقام اول آقای جهان را کسب کرد.
آقای مانوهار اکنون ۱۰۲ ساله است و وضعیت سلامتی خوبی دارد. او آخرین بار، سال ۲۰۰۳ در سن ۹۰ سالگی در یکی از مسابقات فیگور شرکت کرد. تصاویر زیر باعث می‌شود همه ما در بهانه آوردن برای باشگاه نرفتن، تجدید نظر کنیم.
امیدوارم همه بتوانیم از این‌گونه افراد الگو بگیریم و برای باشگاه نرفتن بهانه نیاوریم.
